Η Συμπεριφορά που Συνδέεται Με τα Πρώιμα Στάδια της Νόσου Αλτσχάιμερ
Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η ασθένεια Αλτσχάιμερ μπορεί, σε αρχικά στάδια, να ενισχύει την κοινωνικότητα των ατόμων αντί να τα απομονώνει. Αυτή η διαπίστωση προέρχεται από ερευνητές των Πανεπιστημίων της Καλιφόρνιας και της Βοστώνης, οι οποίοι μελέτησαν την κοινωνική συμπεριφορά και γενετικά δεδομένα σχεδόν μισού εκατομμυρίου Βρετανών, με μέση ηλικία 56 ετών.
Τα ευρήματα από την UK Biobank αποκάλυψαν ότι οι συμμετέχοντες με υψηλότερο γενετικό κίνδυνο για Αλτσχάιμερ ανέφεραν λιγότερα συναισθήματα απομόνωσης, μεγαλύτερη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες και πιο ευτυχισμένες οικογενειακές σχέσεις. Δεν ανιχνεύθηκαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά τη μοναξιά, την ποιότητα των φιλικών σχέσεων ή τη συναισθηματική υποστήριξη μεταξύ των ατόμων με διαφορετικούς βαθμούς κινδύνου.
Αυτή η μελέτη δείχνει ότι στο αρχικό στάδιο της νόσου Αλτσχάιμερ, οι ασθενείς δεν φαίνεται να γίνονται λιγότερο κοινωνικοί. Αντίθετα, οι ερευνητές προτείνουν ότι ίσως οι αλληλεπιδράσεις των ατόμων αυτών με το κοινωνικό τους περιβάλλον να διευρύνονται. «Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν αυτοί οι άνθρωποι είναι πιο δραστήριοι ή αν απλά οι γύρω τους παρατηρούν μικρές μεταβολές και τους προσφέρουν μεγαλύτερη υποστήριξη», αναφέρουν οι επιστήμονες.
Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η κοινωνικότητα μπορεί να καθυστερεί ή να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης Αλτσχάιμερ, ενισχύοντας το γνωστικό απόθεμα του εγκεφάλου. Αυτό αναφέρεται ως η ικανότητα του εγκεφάλου να διατηρεί τη φυσιολογική του λειτουργία παρά τις φυσικές διαδικασίες γήρανσης ή την άνοια.
Επιπλέον, μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας αναδεικνύει άλλους μη γενετικούς παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη της νόσου Αλτσχάιмер, όπως είναι η σωματική αδράνεια, η μη ρυθμισμένη διαβητική κατάσταση, η υπέρταση, η κακή ποιότητα ύπνου, η κατάθλιψη, το κάπνισμα και η χρήση ορισμένων φαρμάκων. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το 30% των περιπτώσεων Αλτσχάιμερ μπορεί να αποδοθεί σε αυτούς τους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου.
