Η Σημασία της Σωματικής Δραστηριότητας για την Πρόληψη της Νόσου Αλτσχάιμερ
Μια νέα μελέτη επιβεβαιώνει την αναγκαιότητα προώθησης της σωματικής δραστηριότητας στους μεσήλικες, καθώς εκτιμάται ότι το 13% των παγκόσμιων περιπτώσεων της νόσου Αλτσχάιμερ μπορεί να αποδοθεί στη σωματική αδράνεια. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) συνιστά τουλάχιστον 150 έως 300 λεπτά μέτριας έντασης σωματικής δραστηριότητας την εβδομάδα, ή 75 έως 150 λεπτά έντονης δραστηριότητας.
Δεκάδες έρευνες έχουν δείξει ότι η άσκηση μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου Αλτσχάιμερ μέσω της βελτίωσης της καρδιοαγγειακής και ψυχικής υγείας. Σύγχρονες μελέτες υποστηρίζουν ότι η σωματική δραστηριότητα ενδέχεται να έχει άμεσες επιδράσεις στην ανάπτυξη εγκεφαλικών παθολογιών που συνδέονται με τη νόσο αυτή.
Αποτελέσματα της Έρευνας
Στη συγκεκριμένη μελέτη συμμετείχαν 337 μεσήλικες κάτοικοι της Καταλονίας με οικογενειακό ιστορικό Αλτσχάιμερ, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν για τέσσερα χρόνια. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ερωτηματολόγια σωματικής δραστηριότητας για να αξιολογήσουν τις αλλαγές στη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, καθώς και νευροαπεικονιστικές εξετάσεις για να αναλύσουν τις επιδράσεις της άσκησης στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου.
Οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν σε τρεις ομάδες: συμμορφούμενοι (που ακολούθησαν τις προτάσεις του ΠΟΥ), μη συμμορφούμενοι (που έκαναν λιγότερη από την προτεινόμενη σωματική δραστηριότητα) και αδρανείς (που δεν ασκούνταν καθόλου).
Τα Οφέλη για τους Μηχανισμούς του Εγκεφάλου
Μια σημαντική ανακάλυψη της μελέτης είναι η επίδραση του β-αμυλοειδούς, μιας πρωτεΐνης που μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην νευρική επικοινωνία και φέρει τον τίτλο του πρώτου παθολογικού γεγονότος στην νόσο Αλτσχάιμερ. Οι συμμετέχοντες που αύξησαν τη σωματική τους δραστηριότητα ώστε να πληρούν τις προτάσεις του ΠΟΥ, παρουσίασαν λιγότερη συσσώρευση β-αμυλοειδούς σε σχέση με τους αδρανείς ή εκείνους που μείωσαν τη δραστηριότητά τους.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η μείωση της συσσώρευσης του αμυλοειδούς ήταν άμεσα ανάλογη με την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας: όσο μεγαλύτερη η αύξηση, τόσο μεγαλύτερη η μείωση του φορτίου αμυλοειδούς. Επιπλέον, οι δραστήριοι συμμετέχοντες εμφάνισαν και μεγαλύτερο πάχος φλοιού σε περιοχές του εγκεφάλου συνδεδεμένες με τη νόσο Αλτσχάιμερ, γεγονός που υποδεικνύει καλύτερη νευρική υγεία.
Ακόμη και οι συμμετέχοντες που ασκούνταν λιγότερο από το προτεινόμενο επίπεδο, παρουσίασαν μεγαλύτερο πάχος φλοιού σε σχέση με τους απλώς αδρανείς. Αυτό δείχνει ότι οποιαδήποτε μορφή άσκησης, όσο μικρή και αν είναι, προσφέρει ωφέλιμα αποτελέσματα για την υγεία.
Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας σχετίζονται κυρίως με την αύξηση της δραστηριότητας με την πάροδο του χρόνου, παρά με την επίτευξη ενός συγκεκριμένου επιπέδου. Τα ευρήματα αυτά υπογραμμίζουν τη σημασία προώθησης της σωματικής δραστηριότητας στη μέση ηλικία, ως στρατηγική δημόσιας υγείας για την πρόληψη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Οι παρεμβάσεις που ενθαρρύνουν την αυξημένη σωματική δραστηριότητα μπορούν να είναι καθοριστικές για τη μείωση της εμφάνισης της νόσου στο μέλλον.
Η παρούσα μελέτη προήλθε από τη συνεργασία του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Υγείας της Βαρκελώνης (ISGlobal) και του Κέντρου Ερευνών Εγκεφάλου Barcelonaβeta (BBRC), ενός ερευνητικού κέντρου του Ιδρύματος Pasqual Maragall. Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Alzheimer’s & Dementia.