Η Σημασία του Ρυθμού Περπατήματος για την Υγεία της Καρδιάς
Καθώς οι ανωμαλίες στον καρδιακό ρυθμό συνδέονται με αυξημένους κινδύνους για καρδιοαγγειακές παθήσεις, αιφνίδιο καρδιακό θάνατο και αναπηρίες, είναι καθοριστικής σημασίας να εντοπίσουμε τους τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου προκειμένου να διασφαλίσουμε την υγεία μας.
Μια πρόσφατη έρευνα αποκάλυψε ότι ο γρήγορος ρυθμός περπατήματος και ο χρόνος που αφιερώνουμε σε αυτό το είδος βάδισης μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης ανωμαλιών του καρδιακού ρυθμού, όπως η κολπική μαρμαρυγή, η ταχυκαρδία (γρήγορος καρδιακός παλμός) και η βραδυκαρδία (πολύ αργός καρδιακός παλμός).
Η μελέτη έδειξε ότι αυτά τα ευρήματα ήταν ανεξάρτητα από τους γνωστούς παράγοντες καρδιοαγγειακού κινδύνου, με το αποτέλεσμα να είναι ιδιαίτερα έντονο στις γυναίκες, στους νέους κάτω των 60 ετών, σε άτομα που δεν ήταν παχύσαρκοι και σε όσους έχουν προϋπάρχουσες χρόνιες παθήσεις.
Παρά το γεγονός ότι οι ταχύτητες περπατήματος συνδέονται με τη μείωση των κινδύνων κατακλίσεων σε καρδιοαγγειακές νόσους και θάνατο, ελάχιστες μελέτες έχουν εξετάσει την επιρροή τους στις ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού. Οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην επίδραση διαφορετικών ταχυτήτων βάδισης και διερεύνησαν τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσουν οι μεταβολικοί παράγοντες και οι φλεγμονές, καθώς και παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η παχυσαρκία, το κάπνισμα, η κατανάλωση αλκοόλ και οι χρόνιες παθήσεις.
Η ανάλυση βασίστηκε σε στοιχεία 420.925 ατόμων που είναι εγγεγραμμένοι στη UK Biobank, για τους οποίους υπήρχαν δεδομένα σχετικά με την ταχύτητα βάδισης από τις απαντήσεις τους σε ένα ερωτηματολόγιο. Για 81.956 από αυτούς, διέθεταν επίσης στοιχεία για το ρυθμό βάδισης.
Ορίστηκε ως αργός ρυθμός το περπάτημα με λιγότερο από 3 μίλια ανά ώρα (4.828 χιλιόμετρα), ως σταθερός/μέσος ρυθμός τα 3-4 μίλια/ώρα (4.828-6.4374 χιλιόμετρα) και ως γρήγορος ρυθμός το περπάτημα πάνω από 4 μίλια/ώρα (6.4374 χιλιόμετρα). Ο μέσος όρος ηλικίας των συμμετεχόντων ήταν 55 έτη, με την πλειοψηφία (55%) να είναι γυναίκες.
Σύμφωνα με τα ευρήματα, το 6,5% των συμμετεχόντων (27.877) ανέφεραν αργό ρυθμό, το 53% (221.664) μέσο ρυθμό και το 41% (171.384) γρήγορο ρυθμό. Κατά την 13ετή παρακολούθηση, το 9% των συμμετεχόντων (36.574) εμφάνισαν ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού, με 23.526 περιπτώσεις κολπικής μαρμαρυγής, 19.093 άλλες καρδιακές αρρυθμίες, 5.678 ασυνήθιστα αργούς καρδιακούς ρυθμούς και 2.168 κοιλιακές αρρυθμίες.
Αυτοί που περπατούσαν γρηγορότερα ήταν κυρίως άνδρες και ζούσαν σε λιγότερο υποβαθμισμένες περιοχές, ακολουθώντας πιο υγιεινές συνήθειες. Επίσης, είχαν μικρότερη περίμετρο μέσης, χαμηλότερο βάρος και καλύτερες μετρήσεις των μεταβολικών παραγόντων κινδύνου.
Μετά τη λήψη υπόψη των δημογραφικών παραγόντων και του τρόπου ζωής, ο μέσος ή γρήγορος ρυθμός βάδισης συσχετίστηκε με σημαντικά χαμηλότερο ρίσκο εμφάνισης καρδιακών ανωμαλιών κατά 35% και 43% αντίστοιχα σε σύγκριση με τον αργό ρυθμό. Ειδικότερα, οι γρήγοροι ρυθμοί είχαν ως συνέπεια χαμηλότερους κινδύνους κολπικής μαρμαρυγής (38% και 46%) και άλλες καρδιακές αρρυθμίες (21% και 39%).
Συνολικά, περίπου το 36% της σχέσης μεταξύ του ρυθμού βάδισμα και των ανωμαλιών του καρδιακού ρυθμού επηρεάστηκε από μεταβολικούς και φλεγμονώδεις παράγοντες. Αν και δεν προέκυψε καμία σύνδεση μεταξύ του χρόνου επί αργού ρυθμού με τους κινδύνους καρδιοαγγειακών ανωμαλιών, η μεγαλύτερη διάρκεια με μέσο ή γρήγορο ρυθμό συσχετίστηκε με 27% πιο χαμηλό κίνδυνο.
Η συγκεκριμένη μελέτη είναι η πρώτη που εστιάζει στους μηχανισμούς που υποστηρίζουν τη σύνδεση μεταξύ του ρυθμού βάδισης και των αρρυθμιών. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι το γρήγορο βάδισμα μειώνει τον κίνδυνο παχυσαρκίας και φλεγμονής, με συνέπεια τη μείωση των κινδύνων αρρυθμιών. Αυτό το εύρημα είναι λογικό, εφόσον υπάρχουν επιδημιολογικές μελέτες που δείχνουν ότι ο ρυθμός βάδισμα έχει αντίστροφη συσχέτιση με μεταβολικούς παράγοντες όπως η παχυσαρκία και η υψηλή αρτηριακή πίεση, οι οποίοι συνδέονται επίσης με τον κίνδυνο αρρυθμιών.
Αυτά τα σημαντικά ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Heart.
